Verkiezingsinterview Tom Kersemans

Tom Kersemans

Plaats 16 Kamer van Volksvertegenwoordigers

Op 26 mei trekt u naar de stembus om uw vertegenwoordigers te kiezen in het Vlaamse, federale en Europese parlement. Vanuit Lille is Tom Kersemans uw N-VA-kandidaat. U vindt Tom op plaats 16 op de N-VA-lijst voor de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Onze redactie stelde Tom enkele vragen. 

Waarom wil je dit engagement aangaan, Tom?

Lokaal merken we nogal wat ongerustheid over migratie en veiligheid. Die bezorgdheden voel ik persoonlijk ook. Welke toekomst kan ik mijn kinderen in de huidige maatschappij bieden? Welke toekomst hebben onze kinderen nog? Ook voelen we duidelijk de migratiedruk die in de Kempen toeneemt, waardoor ook de daaraan gekoppelde problemen stijgen.

Wat zijn je voornaamste bezorgdheden?

Ik ben vooral bezorgd over het meer en meer verdwijnen van de normen en waarden die onze cultuur in het verleden hoog in het vaandel droeg. Ik ben trots op de prestaties van onze westerse cultuur en ga prat op de verwezenlijkingen van die cultuur, zowel op wetenschappelijk als op cultureel vlak.

Welke veranderingen zijn voor jou prioritair?

Op gebied van veiligheid dienen we dringend te evolueren naar een actieve bestuurlijke handhaving, wat betekent dat alle veiligheidsgeledingen samenwerken en informatie uitwisselen via een daartoe opgericht platform. In het verleden heeft voormalig minister Jambon belangrijke stappen in die richting gezet.

Zaken veranderen heeft heel wat voeten in de aarde. We moeten vandaag de dag rekening houden met allerlei internationale verdragen en akkoorden, waardoor we steeds minder controle hebben over onze eigen bevoegdheden. We moeten opnieuw onze soevereiniteit in handen nemen, want daar ging het Marrakesh-pact vooral over. Dat beslissingen genomen worden door internationale organen die geen enkele verantwoording moeten afleggen en daarmee landen veroordelen tot een bepaald beleid, zonder dat we daarin inspraak hebben.

Die internationale bezorgdheid reflecteert ook op nationaal vlak. Binnen de Belgische structuur is verandering zeer moeilijk. Bovendien maken de verschillende wetten en structuren van dit land het lastig om op nationaal vlak zaken te veranderen. Daarom vind ik de stap naar confederalisme een logische keuze, om écht op verandering te kunnen inzetten.

Wat is je standpunt over ons klimaat?

De N-VA wil niet doemdenken en nieuwe groene belastingen invoeren, maar voor innovatie, investeringen en een optimistische en positieve toekomstvisie kiezen. Ecologische vooruitgang kan hand in hand gaan met economische vooruitgang. Ik schaar me dan ook volledig achter de visie van mijn partij. Alle taboes moeten van tafel. We moeten op vlak van energie kiezen voor duurzame, bevoorradingzekere en betaalbare energie.

Je was werkzaam op het kabinet van Theo Franken. Wat was jouw taak?

Ik was onder andere verantwoordelijk voor de uitbreiding van de gesloten centra in België om het aantal repatriëringen van (criminele) illegalen te verhogen. Zo zaten er verschillende projecten in de pipeline die helaas niet gerealiseerd worden door de val van de regering in december. De bedoeling was om het aantal plaatsen in de gesloten centra te verdubbelen tot meer dan 1 200 plaatsen. Het nieuwe kabinet van minister De Block lijkt hier echter geen prioriteit van te maken. Er is 87 miljoen euro om 3 250 opvangplaatsen te creëren, maar geen middelen om in te zetten op terugkeer.

Daarnaast heb ik ook een EU-project mee opgestart rond de intrekking van buitenlandse verblijfsvergunningen voor personen die in België veroordeeld werden. Dat zorgde voor een intensieve samenwerking met Spanje en Italië. Dat proces, namelijk het intrekken van de asielvluchtstatus van vreemdelingen die terugreizen naar hun land van herkomst waaruit ze gevlucht zijn, was tevens een initiatief dat ik ontwikkelde op het kabinet.

Wat is jou het meeste bijgebleven in die jaren?

Dat moet wel de antraxbrief geweest zijn, die op het kabinet toekwam. Als gevolg daarvan moest het kabinet in quarantaine. Zo was er even onzekerheid over wie volledige ontsmetting moest krijgen. Uiteindelijk bleek dat onze twee onthaalmedewerkers rechtstreeks in contact waren gekomen met de brief. Zij moesten een speciale procedure volgen, waarna ze zich nog aan een grondig onderzoek in het ziekenhuis moesten onderwerpen. Achteraf bleek er gelukkig niets aan de hand te zijn.

Gaat het ons lukken om Lille naast het veldrijden ook op politiek vlak op de kaart te zetten?

Mocht ik enkele jaren geleden gevraagd hebben om Lubbeek aan te duiden op de kaart, zouden weinigen onder ons de gemeente weten liggen. Tot de komst van Theo Francken in het parlement. Zo wil ik ook een sterke vertegenwoordiging van de Kempen om in Brussel belangen van onze regio te kunnen verdedigen. Daarom hoop ik op de steun van onze Lilse bevolking te kunnen rekenen om Lille mee op de kaart te zetten.